தீயில் யானை
யானை வடிவில்
ஒரு விறகுக் கட்டை
அச்சு அசல் விறகு யானை
நிறம் மட்டும் பழுப்பு
சிறிது தீயில் காட்டி எடுக்க
நிறம் ஆனது கருப்பு
அச்சு அசல் யானை
காட்சி அதிசயம்
விரலை
ஒரு வளையம் போலாக்கி
உலகை
அதற்குள் பார்க்கிறேன்
என் உடற்பாகம் கொண்டு
செய்த சன்னல்
காணும் யாவும்
ரகசியங்கள்
இதுநாள் வரை
கையிலேயே
வைத்துக்கொண்டு
தேடியிருக்கிறேனே
கண்ணை
வாழ்வுக்கும் மரணத்துக்கும்
சிறுவயதில்
வியந்ததுண்டு
எப்படி வழியே கேட்காமல்
வேறொரு ஊருக்குச் செல்கிறார்களென்று
வளர்ந்த பிறகுதான் தெரிந்தது
பெரும்பாலான வேற்றூர்களுக்கு
சாலை ஒன்றேயென்று
வளர்ந்த பிறகு
கவலையுற்றதுண்டு
வாழ்வின் இடுக்குகளை
சிக்கலான முடிச்சுகளை
இறந்தபிறகுதான் தெரிகிறது
வாழ்வு வானில் நகரும் நிலவின் பாதையென்று
நான் வாழ்ந்த விதமோ
முடுக்குகளில் நிலவைத் திருப்பிய சிறுவனை ஒத்து
சந்திப்புப் புள்ளி
மூன்றும்
மூன்றை
துரத்துகின்றன
தூரத்தை நாய்
ஆழத்தை மீன்
வானத்தை பறவை
துரத்தும் மூன்றும்
சந்தித்துக்கொள்கின்றன
துரத்துகிற மூன்றின்
சந்திப்புப் புள்ளியில்
அடுக்குத் தும்மல்
ஒரு தும்மலில்
பறிபோனது
என் கவிதையின்
ஒரு வார்த்தை
ஒரு தும்மலுக்கடுத்து
அடுத்த தும்மல்
அடுக்குத் தும்மல்
அறிந்த முதல் வார்த்தை
முதல் தும்மலில்
அறியாத வார்த்தைகள் அத்தனையும்
அடுக்குத் தும்மலில்
மந்தை
வாகனம் ஊடறுத்துச்
சென்ற கணம்
மந்தை பிளந்தது
பிரிந்த மந்தையின்
முதல் ஆட்டுக்குட்டிக்கு
தலைமை தாங்கிப் பழக்கமில்லை
அது வெற்றுவெளியை
வெறித்துப் பார்க்கிறது
தளபதி ஆடுகள்
தள்ளி நகர்த்துகின்றன
மந்தை நகர்கிறது
மந்தை நகர்கிறது
எப்போதும் போல
