கவிதைகள்

  அவன் என்ன செய்கிறான்? அவன் என்ன செய்கிறான்?கண்டதே காட்சிகொண்டதே கோலம் எனக்கவிதை எழுதிக்கொண்டிருக்கிறான்.இலட்சியம்?வாழ்க்கையின் இலட்சியம்தான்தனது இலட்சியம் என்கிறான்.வாழ்க்கையின் இலட்சியம்வாழ்வது தம்பி.இப்படி கண்டதே காட்சிகொண்டதே கோலம் என்பதல்லகவிதை எழுதுவதுமல்லவாழ்வு என்பது கவிதை எழுதுவதல்லபின்னே?கவிதையாயிருப்பது அது.கவிதை?துக்கம்மானுடம் இன்னும் கண்டடையாதவிடுதலை குறித்த வேட்கைவெறி.அறம், பார்வை,அரைகுறையானசின்னச்சின்ன…

  மற்றது தின்றது போகஆமைக் குஞ்சில்ஆயிரத்தில்ஒன்று தேறும்மற்றது தின்றது போகபறவைக் குஞ்சில்நூற்றில் பத்து தேறும்விலங்கில் பத்தில் ஒன்றுவாழ்வது வீடெனில் விதிவசம் தானே தின்றது போகமனிதனுக்குலட்சத்தில்ஒன்றுதேறும்மீதம் நீறும் • ஆடுகடித்து காயம் பட்டசரக்கொன்றையைமிசுறு எறும்புகள் கூடிகாப்பாற்றுகின்றனஒரு காரணத்திற்குள் ஒன்றுஒன்று மற்றொன்று எனநீள்கிறது யாத்திரை…

  தூது வானத் தூதர்அவன் கனவில் வந்தார்… “நீஇன்னும் ஏழே நாளில்இறந்துவிடுவாய்.” தவறுதலாகமுதல்நாளிலேயேஏழாம் நாள் வரகுழம்பிவிட்டதுமரணம். கடைசியாக வந்தமுதல் நாளில்மீண்டும் கனவில் வந்தார் தூதுவர்… “நீஇன்னும் ஏழு நாள் மட்டும்உயிரோடு இருப்பாய்.” உண்டு களித்துமென்று மிதந்துகாத்திருந்தான். அதன்பின்அவனுக்குக் கனவு வரவில்லை. ஈரம்…

  எனது திசைகாட்டி மிகையாக உரைக்கவில்லைதனது பணியைச் செவ்வனே புரிவதில்இந்த துருப்பிடித்த திசைகாட்டிதான் எனக்கு முன்னோடிவிடுப்பு கேட்டதில்லைஅயர்ந்திருந்ததில்லைஇரண்டாயிரம் வருடங்கள் கழிந்துவிட்டனஇன்னும் கடமை தவறாதுபிறந்ததிலிருந்தேவடக்கை நோக்கிதனது விரலைநீட்டிக்கொண்டேயிருக்கிறதுஅந்தப் பக்கம் பார்எவரோ வருகிறார்கள்அதுவும் கையில் கத்தியோடு என்பது போல.அதனால்பெரும்பாலும்வழித்துணையாக அது கூடவே செல்கிறேன் சமயங்களில் சந்தோசப்பட்டுக் கொள்ளட்டுமே எனதூரத்தின் ஆழங்களில்தொலைந்தும் போகிறேன்பதிலுக்குநத்தைகள் மலையுச்சியை…

  நத்தை எனக்குள் எப்போதுமேவாழ்விற்கும் சாவிற்குகும் இடையேநகர்கிற சிறு நத்தை இருக்கிறதுஅதன் உணர்கொம்புகள்எனது மகத்தான நாட்களைகட்டி இழுக்கிறதுஎன் பிசுபிசுத்த கன்னங்கள்நீர் காயாத வாடைகாற்றின் சாளாரங்களாகின்றனகொடும் வெயிலுக்குள் இறங்கும்பாதங்களை காண்கிறேன்யாராலும் கண்டெடுக்க முடியாதநிறமுள்ள வாழ்வேஎதற்கு மத்தியில்என்னை வைக்கபோகிறாய்நாளொன்றுக்கு கூட ஓயாதுஉலாவும் நத்தையேசற்றே நீ…

  போலத்தான் இருக்கிறது; எனினும்… நிலைகுத்தி நிற்கிறது பூமி – எனினும்அச்சுத்தண்டில் ஓய்வின்றிச் சுழல்வதுபோலமுரலோசை கேட்கிறது. நிச்சலனமாய்க் கிடக்கிறது ஊர் – எனினும்கால்கள் நகர்வதுபோல அரவமும்கைவழித்த வியர்வைபோல வாடையும்சுற்றிலும் கவிகிறது. ஸ்தம்பித்து விழிக்கிறது வீடு – எனினும்அன்றாட அற்புதங்கள்போலச் சிரிப்பும்அடங்காத ரகசியங்கள்போலக்…

  மறு மலர் உறக்கத்திலிருக்கும் குழந்தை முன் மிருதுவான ரோஜாவை நீட்டுகிறார் கடவுள் கண் திறவாமலே சிரிக்கிறது குழந்தை மறு நிமிடம் மலர் இருந்த கையை மறைத்துக் கொள்கிறார் அவர் கண் திறவாமலே சிணுங்குகிறது குழந்தை குமரி வடிவாயிருந்த குழந்தையொருத்தி சொன்ன…

  அக் கனி பகுபடாத ஒருமையின் கனி கணத்தில் முழுமையாகக் கனிந்திருக்கிறது கணத்துக்குச் சற்றே சற்று அருகில் தான் நிற்கிறேன் கைக்கொள்ள முடியவில்லை அருகிலிருப்பதனாலேயே அகப்பட்டு விடுமா என்ன அக் கனி . சுவாங்ட்சுவின் வண்ணத்துப் பூச்சு இப்போது அவன்கண்ணீரிலிருந்து மூலிகைபெறலாம்இப்போது…

இல்லாத வானம் இறந்து போனவரை மல்லாக்க படுக்க வைத்திருந்தனர்நேரமாகிக் கொண்டேயிருக்கிறது கிளம்ப வேண்டும்அடக்கத்திற்கு எல்லாரும் வந்து விட்டார்களா என பார்க்கச் சொல்லிஒருவரை அனுப்பி வைத்தார்கள்வானம் இருக்கிறது வேறு யாரையும் எதிர் பார்க்கத் தேவையில்லைகிளம்பலாம் என்று பெருசு ஒருவரிடமிருந்து சத்தமாக குரல் வந்ததுஇறந்தவரைத்…

அரூபமானவை நட்சத்திரவொளியில் மெய்மறந்து – முழுவதுமின்றி, நான் வரப்புகளிலும், இரவின் சதுப்புநிலத்திலும் ஊடாகச் செல்கிறேன். அமைதியான இக் கிராமப்புறத்தில், பெயரிடப்படாத, வெற்றிடத்தில், பேய்பிடித்த நெட்டிலிங்கமரங்கள் கிசுகிசுக்கின்றன. கருப்போ, நீலமோ, சாம்பல் நிறமோ, சிவப்போ, பழுப்போ இல்லாத நான் பயணிக்கும் வானம், ஒரு…